عنوان اصلی لاتین : Nanostructural Chemically Bonded Ca-Aluminate Based Bioceramics
عنوان اصلی فارسی مقاله: بیوسرامیک های مبتنی بر آلومینات کلسیم با نانو ساختار شیمیایی بهم متصل.
مرتبط با رشته های : شیمی
نوع فایل ترجمه : ورد آفیس(که دارای امکان ویرایش می باشد)
تعداد صفحات فایل ترجمه شده: 32 صفحه
کلمات کلیدی مربوطه با این مقاله: ندارد
برای دریافت رایگان نسخه انگلیسی این مقاله اینجا کلیک نمایید
_______________________________________
جهت دانلود محصول اینجا کلیک نمایید
بخشی از ترجمه:
زیست
مواد طیف بزرگی از مواد از قبیل پلیمرهای آلی، فلزات و سرامیک ها شامل
سرامیک های زینتر و سرامیک ها با پیوند شیمیایی (سیلیکات ها، آلومینات ها،
سولفات ها و فسفات ها) را در خود جای می دهند. زیست مواد را می توان پیش از
استفاده در بدن به روش آماده سازی مرسوم ماده ساخت. لزوم مواد درون کاشت
تشکیل شده در بافت طبیعی در جای طبیعی، سرامیک های دارای پیوند شیمیایی را
به عنوان زیست مواد بالقوه می کند. این سرامیک ها شامل زیست مواد تشکیل شده
در دمای بدن/اتاق با زیست سازگاری عالی هستند. آلومینات کلسیم به عنوان یک
زیست ماده به مدت بیش از دو دهه با توجه به خواص فیزیکی، مکانیکی و زیست
سازگاری کلی مورد ارزیابی قرار گرفته است. مواد مبتنی بر آلومینات کلسیم به
دلیل ویژگی سخت شدگی/عمل آوری منحصر به فرد خود و ریزساختار مربوطه،
پتانسیل و قابلیت زیادی در زمینۀ زیست ماده از خود نشان می دهند. هدف ازاین
فصل بررسی ومرور کاربرد آلومینات کلسیم (CA) به عنوان یک زیست ماده در
دندانپزشکی، ارتوپدی و به عنوان مادۀ حامل برای مصرف دارو می باشد. در این
آزمایش به مواردی از قبیل ترکیب شیمیایی منتخب، ذرات بین پرکننده مورد
استفاده، خواص اولیۀ در طی آماده سازی و دستکاری (کار کردن، جاگذاری کردن،
زمان تزریق، نیم شفاف، radio-opacity) و خواص بلند مدت قطعی ازقبیل
پایداری بعدی و خواص مکانیکی (چقرمگی شکست، استحکام خمش و تراکم، سختی و
ضریب Young) می پردازد. یکی ازموضوعات خاصی که در این مطالعه به آن پرداخته
میشود، درزگیری بافت با زیست مواد آلومینات کلسیم می باشد که نکتۀ کلیدی
در درک مکانیسم های یکپارچگی نانوساختاری است.
جهت دانلود محصول اینجا کلیک نمایید
بخشی از مقاله انگلیسی
Definitions used
The terms biocompatibility and bioactivity are used in different ways by different categories
of scientists. Below are presented the definitions used in this paper, mainly agreeing with
the definitions discussed in (Williams, 1987) Biocompatibility: “The ability of a material to
perform with an appropriate host response in a specific application”.
Bioactivity (bioactive material): “A material which has been designed to induce specific
biological activity”. Another definition according to (Cao and Hench,1996) “A bioactive
material is one that elicits a specific response at the interface of the material which results in
the formation of a bond between the tissues and the material”.
Thus a material cannot in itself be classified as biocompatible without being related to the
specific application, for which it is intended. Bioactivity from a materials viewpoint is
frequently divided into in vitro and in vivo bioactivity. The in vitro bioactivity of a material is
however only an indication that it might be bioactive in a specific in vivo application.
Another aspect of bioactivity is that this term can be adequate only when the biomaterial is
in contact with a cellular tissue. However, often a material is claimed to be bioactive if it also
reacts with body liquids forming an apatite-phase. In vitro bioactivity is tested in phosphate
buffer systems similar to that of saliva or body liquid, and apatite formation is the claimed
sign of bioactivity. A further aspect of bioactivity and also biocompatibility deals with the
different curing times and temperatures at which the observation (testing) is performed.
This is important to issues such as initial pH-development, cohesiveness and initial strength.
Finally the biocompatibility and bioactivity can only be confirmed in clinical situations, with
the actual implant/biomaterial in the designed amount or content and shape. This is
especially important for injectable biomaterials which are formed (hydrated) and cured in
vivo, and for implants where movements, even micro-movement, can influence the outcome
