عنوان اصلی لاتین : Operons
عنوان اصلی فارسی مقاله: اپرون ها
مرتبط با رشته های : زیست شناسی
نوع فایل ترجمه : ورد آفیس(که دارای امکان ویرایش می باشد)
تعداد صفحات فایل ترجمه شده: 29 صفحه
کلمات کلیدی مربوطه با این مقاله: متابولیسم، محصولاتی طبیعی، انتی بیوتیک، بیماری زا، دفاع، کروماتین، رشد، مصونیت ذاتی و تطبیقی
برای دریافت رایگان نسخه انگلیسی این مقاله اینجا کلیک نمایید
_______________________________________
جهت دانلود محصول اینجا کلیک نمایید
قسمتی از ترجمه:
اپرونها
(دسته ای از ژنهای تنظیم شده با عملکردهای مرتبط) ویژگی های مشترکی از
ژنوم های باکتریایی هستند. اخیرا دسته عملکرد ژنها در یوکاریوتهای مخمرها
تا قارچ های رشته ای و گیاهان و جانوران گزارش شده است. دسته های ژنی
میتوانند شامل ژنهای پارالوگوس باشد که به احتمال زیادی توسط تکثیر ژنی
،افزایش میابد. با این حال ،نمونه های زیادی از خوشه های ژنی یوکاریوتی
وجود دارد که شامل ژنهای غیر همولوگ ولی از نظر عملکردی مرتبط هستند که
ارگانهای ژنی با ویژگی عملکردی مشابه اپرون ارائه می کند که شامل خوشه های
ژنی برای استفاده ازتابع مختلف نیتروژن و کربن در مخمرها برای تولید
آنتیبیوتیک ، سموم و عوامل بیماری زا در قارچ های رشته ای ، برای تولید
ترکیبات محافظتی در گیاهان و برای ایمنی ذاتی و تطبیقی در حیوانات (منابع
عمده سازگاری بافتی) میباشد.هدف این مقاله ، بررسی ویژگی خوشه های ژنی در
یوکاریوتها و پروکاریوتها و اهمیت خوشه ها برای عملکرد موثر می باشد.
جهت دانلود محصول اینجا کلیک نمایید
بخشی از متن انگلیسی
Because few operons are conserved across all or even
most bacteria, it is clear that after operons form many of
them ‘‘die’’. Operons could be lost by the deletion of one/
more genes or alternatively by splitting the operon apart.
Since operon formation often brings functionally related
genes together, it seems unlikely to be a neutral process. If
operon formation is driven by gene expression, then it
should be associated with changes in the expression patterns
of the constituent genes. Studies of the expression
patterns of genes in E. coli operons and of orthologous
genes in ‘‘not-yet’’ operons in the related bacterium
Shewanella oneidensis MR-1 have provided compelling
evidence that operon formation has a major effect on gene
expression patterns [9]. Similarly, ‘‘dead’’ operons are
significantly less co-expressed than live operons but significantly
more co-expressed than random pairs of genes.
Thus, operon destruction also has a major effect on gene
expression patterns, but it does not entirely eliminate the
similarity of expression. The turnover of operon structure
may accompany switching between constitutive and
inducible expression. Although constitutive expression
may seem wasteful and hence deleterious, favorable gene
combinations cannot be selected for unless the genes are
